"Kar kararsız, serpelerdi, iyi aile çocukları ödevlerini yapıp uyurlardı, savaşçıların babalarının omuzları iyice çökerdi. Sonra kar durdu. Günün gidişi, ertesi sabah "Kar yağmış!" denemeyeceğini iyiden iyiye belli etmiş olurdu zaten, kimse ümitlenmezdi uykuya dalarken"
