Düşününce; belki de taraftar arayışımız var. O nedenle sevdiğimizi sevsinler, kızdığımıza kızsınlar istiyoruz. Söylediklerimizi onaylanmayınca hiddetleniyoruz. İnandığımız, bildiğimiz din bu değil, aldatıyorlar, ülkeyi dışardakiler beceremedi içerden yıkıyorlar diyoruz, sanki duyulmuyor. Ses yok. Yalnız kalanların sessizliği mi?  Ya da sessizlerin kalabalığı mı?